Ponieważ ja czasem pisałem o spotkaniu osób ludzkich, więc wklejam taki skrót skrótów. Nie jest to ów komentarz, lecz o tych sprawach traktujący tekst sprzed pary lat:

"Natomiast może najtrudniejszą rzeczą do zrobienia dla człowieka jest spotkać bliźniego. Osoby bowiem spotykają się na płaszczyźnie rozumu, na najwyższym poziomie dostępnym ludzkiej naturze, czyli na tym samym poziomie, na którym odbywa się modlitwa. Druga osoba ludzka nie potrafi jednak "zajrzeć" do ducha ludzkiego. Dlatego człowiek zastanawia się, jaką zrozumianą prawdą ma się podzielić z tą drugą osobą, aby ją ubogacić? Dlatego też po wyborze prawdy "ubiera" ją w słowa i wypowiada, przemawiając dosłownie ze swego rozumu do rozumu duchowego drugiej osoby. Może nawiązać się dialog, w którym na zadane pytania trzeba odpowiedzieć zgodnie z prawdą, by rozmówca zdobył jakieś pojęcie o tym, co usłyszał. Musi też mieć nieograniczony czas na przemyślenie, przepracowanie i przemodlenie usłyszanych słów w celu zrozumienia prawdy. Do tego bowiem każdy dochodzi sam poprzez pracę duchową. Gdy ta druga osoba zrozumie prawdę, czyli istotę rzeczy, przeegzaminowując ją niejako w świetle prawd z Dekalogu, Ewangelii, prawd wiary, dopełnia się wówczas spotkanie tych dwóch osób".

W tej mojej książce, wydanej przez pana Gabriela ("Myśli z kazań brwinowskich"), też to jest przedstawione, któregoś dnia.

Nawet w komunie zdarzały się różne cuda, a ludzie starali się zarabiać, gdzie się da. Dzisiaj młodym ludziom pewnie nie mieści się w głowie, że plastikowe reklamówiki z napisem Marlboro były luksusowym towarem sprzedawanym za spore pieniądze i noszonym do całkowitego wytarcia się nadruku :)

Baba sprzedająca reklamówki z napisem Marlboro to był powszechny widok w PRLu. Matchboxy to coś innego, to rarytas, który bywał tylko w Pewexie i u handlarzy na giełdzie samochodowej. Pamiętam jak w latach '80 polowałem na te samochodziki i nie było szans kupić ich w normalnym sklepie, i na dodatek tanio.  Co nie znaczy, że taka sytuacja nie mogła mieć miejsca. 
Dobra, to tak tylko na marginesie, bo notka ma chyba na celu wywołać rozmowę o sztuce sakralnej w różnych jej odcieniach, a nie na temat zabawek. Choć z drugiej strony gospodarz też chciał dzisiaj wywołać dyskusję o rosyjskiej sztuce wysokiej, a skończyło się na kiblach ;))

Celem notki nie jest wywoływanie dyskusji o sztuce sakralnej, bo ta już się przetoczyła i wszyscy wyrazili jednomyślność (poza mną, hehe).  Ten wywiad to raczej finisaż zagadnienia :) Ale dziękuję za komentarz, takie są uroki dygresji, niech myśli swobodnie dryfują tam, gdzie chcą. 

Ja mam gorzej. Chodzi mi po głowie zawiadomienie o obrazę uczuć religinych przez tego całego Modzelewskiego.

Dziękuję za komentarz, i chęć przeczytania tamtych ;) W tej notce chodziło mi głównie o to, jak ze sobą rozmawiać o rzeczach tak "trudnych" jak sztuka współczesna i żeby ludzi, którzy mają inne zdanie, nie traktować jak wrogów. Z ww projektu część rzeczy mi się podoba, inna nie, obserwuję to jako proces, który jest niewiadomą - móże zakończy się klęską, a może wniesie trochę ciekawych prac. Bo - jak mówi profesor JM - nie wiemy jak działa Duch Święty i może czasem warto powstrzymać pierwszy odruch potępienia :)  Pani głos jest zawsze cenny i wyważony, za co dziękuję i pozdrawiam. 

Wyzwanie raczej mylące. Malowanie scen rodzajowych nie jest malowaniem katolicyzmu. Obraz Pana Profesora Jezu ufam tobie ma czegoś brak. Nie potrafię tego nazwać ale ten brak jest doznaniem natychmiastowym i skojarzenie z miłosierdziem nie wybija się. Natomiast inne obrazy są wg pewnej maniery i raczej jest to malowanie obrazowania scen z katolicyzmu niż malowanie katolicyzmu od nowa. Słowo inaczej jest właściwe bo słowo od nowa niesie fałszywe przesłanie. 

Powiew pazurka brzmi super :))) Ja oczywioście rozumiem lubienie patrzenia na rzeczy ładne czy łatwiejsze w odbiorze. Dlatego przyjął się Chrystus Miłosierny Adolfa Hyły, który strasznie trąci kiczem, a nie Kazimirowskiego. Natomiast widziałam ostatnio trochę niemieckiej sztuki, m.in. poźnogotyckie obrazy Jezusa zdjętego z krzyża i powiem tak – turpizm to mało powiedziane. To nie był obraz nieżyjącej świętej osoby, do jakiego nas sztuka przyzyczajała przez wieki, ale studium wykonane w kostnicy i przeniesione na płótno. Chrystus miał sinoszarozielony kolor twarzy, ale to co zwisało mu z przeciętego boku to był tak realistycznie namalowany kawałek jelita cienkiego, że trudno było utrzymać na tym obrazie wzrok. Tak więc różnie bywa. Ja nie cierpię takich grzeczniutkich, teatralnych obrazków religijnych, co wyglądają jak wygenerowane przez AI. Dobre są może jako ilustracje do podręczników religii, ale patrzenie na nie nie wywołuje we mnie jakiś szczegolnych zachwytów, a na pewno nie skłania do modlitwy.  

Ojej, to przepraszam Cię Selenko :). A już miałam linkować to dzieło, naprawdę hiperrealistycznie odmalowane detale, tkaniny i futerka niderlandzkich mieszczan opłakujących Chrystusa. Piękne i momentami jednak zbyt realistyczne ;)

Zawsze należy pamiętać, że po wywołaniu dobrze wykonać utrwalenie.

P.S.

pomiędzy jest trochę octu - przerywacz.

śniegu brak - tak jak stopu brak (?) - ale ślizgając się spod Szustra łatwo trafić na Stopową (Dolny Mokotów).

Jelita to, rzecz jasna, być nie mogą ani anatomicznie, ani symbolicznie, ale przedstawienie zakrzepłej krwi z boku Pana mocno niekonwencjonalne. Np. w innym "Opłakiwaniu" tego samego malarza z retabulum z Luwru krew jest ledwie zaznaczona. Staranność opracowania tego szczegółu wskazuje na symboliczne znaczenie. Zastanawiam się, do czego nawiązuje ten krwawy "sznur" z węzłami. Zaszyfrowany monogram? 

Rana jest na wysokości wątroby, poniżej linii żeber jeżeli już, czyli bliżej jej do jamy brzusznej. Nazwałam to jelitkiem, bo ma kształt bardziej 3D niż zaschnięta strużka krwi, więc też skłaniam się do idei pana Jana, że to może być coś symbolicznego - skoro mimo weryzmu innych detali ten fragment ciała jest taki dziwny. Poza tym przebicie boku włócznią mogło coś tam wyhaczyć z ciała. Może porzućmy ten dywagacje...

Chciałam porzucić wątek, że względu na naszą Selenę, której niemiłe takie rozkminy. Ale jak chcesz, to możemy to ciągnąć. Wypowiedziałam się odnośnie „jelitka" i lokalizacji klatki piersiowej. Jak chcesz, to napisz co tam widziś w tym fragmencie jako spec od anatomii.