On się nazywa Bereźnicki

Komuna głośnikowa...:) ...czyli wiejskie kukuruźniki...:).

Znałem kiedyś jednego audiofila - biedny człowiek. Biedny dosłownie, bo kasy nie miał. To znaczy miał, ale kupował kable za ileś tysięcy złotych. Hobby to też choroba...:)

tzn. stoję po stronie audiofili, a nie tych, którym szajsowa jakość nie przeszkadza.

a proszę bardzo, mój wymarzony model, cena okazyjna :)

https://www.jamesedition.com/cars/detomaso/mangusta/detomaso-mangusta-for-sale-11038310

I tu dodam po swojemu. Sprzet powyzej pewnej sumy to juz jest kwestia preferencji uzytkownika. W zadnym wypadku nie jest to kwestia "lepszy - gorszy".

Pełna zgoda, ja właśnie pisałam o swoich preferencjach i upodobaniach opartych na wieloletnim doświadczeniu i „ostrzeniu" ucha. Zakłada, że ktoś może mieć całkiem inne zdanie i w dodatku nie będę go przekonywać, że jest inaczej. Poza wszystkim ten post nie jest ofertą sprzedaży, tylko informacją o opcji przeżycia czegoś ciekawego. W dodatku bez ponoszenia kosztów, a warto dodać, że różne salony biletują takie imprezy.  Co do ceny, to jej miernikiem jest nie tylko niezwykła jakość dźwięku, ale i koszty pracy nad skonstruowaniem takiego monobloka (miesiące czy nawet lata) oraz unikalności komponentów. Zdobyć tak lampę to cud. Kilka z tego co wiem nie przeżyło transportu. Dzieła sztuki nie mają w sumie ceny... 

Tak sobie pomyślałam, że można mieć sprzęt za milion złotych, a być głuchym normalnie. Iluż takich jest. To tak samo, jak ci, którzy epatuja swoim sprzętem fotograficznym na przykład. Znam takich. A są ślepi na oba oczy (nie wiem czy to aby poprawnie po polsku, a co to ma za znaczenie).

I tak można w kazdej branży kultury to pokazać. Glupota ludzka nie zna granic, tak powiadają. I płacą za obraz na przyklad £5000, na własne oczy widziałem w takiej galerii w Canterbury. Nie Tate Gallery, którą mijalem wiele razy w Londynie.  I tylko mijalem właśnie. Jak cały Londyn, to wieś tam jest. Z tych podlejszych nawet. A jaka nowoczesna właśnie.

Tyle w temacie. Szkoda czasu na więcej teraz i za chwilę. To nie te rejony wrażliwości mojej. Mam nadzieję, że nie tylko mojej.

________

Nie znałam tego nazwiska - dziękuję za ten link! To są nieocenione znajomości, dlatego gdzie mogę, tam rozsławiam naszych twórców, inżynierów-rzemieślników, pasjonatów robiących rzeczy unikalne w skali świata (nie waham się użyć tego słowa:). 

W  Polsce obowiązują dwie wersje, krakowska i poznańska, ale podejrzewam, że obie mają swoje źródło w Palestynie:)

Żona do męża 

Wytłumacz mi jak to jest? Twierdzisz, że kupiłeś kabel za 1000 zł bo słyszysz różnicę a jak cię wołam z kuchnii to NIC nie słyszysz.

W takim razie zwróć także uwagę na podlinkowane w tym moim linku nazwiska Marka Wall'a i Adama Labogi. Też były to absolutnie niezwykłe przypadki talentów.

Marka Wall'a nieźle znałem osobiście. On pewnie jeszcze żyje w Niemczech, ale nic konkretnie nie wiem. Marek w 1971 (chyba) skonstruował nam nagłośnienie dyskoteki na jakichś enerdowskich (sic!) głośnikach 12,5 wat. Rany, jak to kopało po nerkach!

Adam Laboga przyjaźnił się z moim kumplem. Taki to był świat. Co ciekawe, wcale nie byli to ludzie utopieni w technice jak w jakiejś wieży z kości słoniowej. Zainteresowania wielostronnie humanistyczne i imprezowe dusze. Zwróć też uwagę z jakich szkół wyszli. Tych nie ma i se ne vrati.

Skoro dźwiękowy temat Ciebie interesuje:

https://www.youtube.com/watch?v=A8b8ra9DBLc

https://www.youtube.com/watch?v=n4FQqBzrjbI

> lecz odtwarza muzykę  w taki sposób, że sprawia mu to przyjemność.

To jest podobnie jak wszelkie "eksperckie" dyskusje o winach.
Ktore wino jest najlepsze?
To proste - to ktore nam smakuje.

Skoro Pan zna "bebechy" sprzetu, mam dwa pytania.

Pierwsze to to czy zgodzi sie Pan, ze gdy szukam wzmacniaczy (mam na mysli oczywiscie "tranzystory") to tylko tych zbudowanych na elementach dyskretnych czy moze jednak "scalaki" gdzies po drodze nie sa takim problemem?

Druga sprawa - temat plyt winylowych. Mysle (to jest moja prywatna opinia), ze w czasach gdy sprzet do "obrobki" dzwieku jest cyfrowy, czyli mamy po drodze od mikrofonu gdzies etap przetwarzania A/C to gdzies ten sens posiadania gramofonu niknie.
Nie wiem czy mam racje ale gramofon na sens gdy mamy dostep do plyt z czasow "analogowych".

> Z ambitnymi audiofilami rozmowa o sprzęcie nie ma sensu, bo mają takie pojęcie o elektroakustyce, jak ja o chińskim balecie.

Ja bym dodal jeszcze jedno - mysle, ze inaczej sie rozmawia z audiofilem, ktory nigdy nie gral na jakims instrumencie a inaczej z takim, ktory chociaz przez chwile gral.
Pisze o sobie - dalem sie kiedys wpuscic w zachwycanie sie tzw. parametrami sprzetu ale od czasu gdy zaczalem pykac na basie pewne tematy w dyskusjach audiofili zaczely mi sie wydawac smieszne.
OK, takim audiofilem nie jestem ;) Mi zalezy na sprzecie, ktory jak najmniej "wycina" z oryginalnego zapisu i jak najmniej "dodaje od siebie". Mysle, ze za kilkanascie tysiecy juz powoli mozna kupic taki sprzet na rynku wtornym.

No proszę, choć jeden kobiecy głos i to kogoś, kto rozumie problemat :)

Z tym, co pan napisał o uchu to święta prawda - ono jest niezbędne i albo się ma ten słuch albo zatrudnia akustyka przy tworzeniu sprzętu. Pan Krzysztof, o którym piszę, kiedy eksperymetuje choćby przy konstrukcji głośników posługuje się w dużej mierze czymś niemierzalnym, bo właśnie odczuciami swojego ucha, a nie trzymaniem się jakichś parametrów. Co do zmian w słuchu z wiekiem, to ciężko mi się z panem zgodzić, bo ja np. coraz lepiej słyszę, wręcz cierpię na nadsłyszalność, ale tłumaczę to tym, że organizm nadrabia, gdy wzrok siada. Poza tym jak się ćwiczy jakiś organ, to on się usprawnia. Wiem, bo odzyskiwałam mozolnymi ćwiczeniami węch po covidach i chyba nawet mam lepszy niż przed. Pisze pan o rozkręcaniu sprzętu na maksa przy prezentacjach.. Tak może często jest, ale nie zawsze i wiele zależy jeszcze od akustyki samego pomieszczenia, o co tam się dźwięk odbija i jak rozchodzi. Nie wiem, skąd takie złe opinie o audiofilach, ale często uważani są za oszołomów i wariatów. Ja mam same pozytywne wrażenie z kontaktow nimi, ale to dlatego może, że nie prowadzę fachowych rozmów :) 

> O, dziękuję, zapowiada się ciekawie! Może i inni skorzystają :)

Zapodala Pani bardzo ciekawy temat.
Ja o tym moge do rana a nawet dluzej :D

Dobrze się zaczyna: „Bardzo serdecznie witam miłośników i przeciwników polskiego sprzętu.." Chyba też tak powinnam zacząć moją notkę :)

O, od kolegi Szemisa, z którym ja kiedyś robiłam wywiad i dowiedziałam się, czym jest świerk akustyczny, czyli drewno rezonansowe. Akapit o srebrze to jest to - niech sobie wszyscy nazywający audiofilów oszołomami przeczytają. Mi się podoba też fragment o scenie z filmu „Siedmiu samurajów" Kurosawy, gdzie pokazane są ich maszerujące cienie, a zrobione jest to tak, że  - jak twierdzi pan udzielający wywiadu - w czasie tej sceny dokładnie wiadomo, co każdy z tych samurajow myśli. To chyba najlepsza metafora omawianych tu spraw, niestety chyba niedostępna koledze cbrengland. ;)

To jest schemat z porucznika kolombo.

cbrengland wspominał o swoich zmaganiach ze skrzypcami. A każdy Czech powie że gra na houslach.

Trochę brak konsekwencji w Pani rozumowaniu. Gdyby to było tak proste z tym ćwiczeniem zmysłów, to wystarczyłoby wzrok potrenować i nie musiałby się słuch wyostrzać

Pierwsze to to czy zgodzi sie Pan, ze gdy szukam wzmacniaczy (mam na mysli oczywiscie "tranzystory") to tylko tych zbudowanych na elementach dyskretnych czy moze jednak "scalaki" gdzies po drodze nie sa takim problemem?

To co napiszę brzmi jak wymysły zupełnego  audiofilskiego przygłupa, ale naprawdę dobry wzmacniacz to musi być mocno ciężka cegła. Najlepsze audiofilskie końcówki mocy, by mieć zapas w odtwarzaniu mocnych kopnięć na niskich częstotliwościacj, potrzebują potężnych zasilaczy, których głównym elementem jest duży, ciężki, wydajny prądowo transformator. A to sa koszty. Producenci próbują to w rózny sposób ominąć, oszukać, z różnym skutkiem. Dając mniejszy transformator, ale zasilający stosunkowo duży "magazyn energii" w postaci kondensatorów elektrolitycznych o jak największej pojemności.  Taki układ wytrzymuje nieźle serię pojedyńczych niskotonowych uderzeń, ale poddaje się przy grubych, długo wybrzmiewających  muzycznych fragmentach. Trzeba pamietać, że częstotliwości poniżej 250 Hz to 90% zapotrzebowania na moc.

Dobry jakościowo, wydajny wzmacniacz musi mieć zbudowaną końcówkę na elementach dyskretnych - tylko takie da się prawidłowo sparować, zestroić. No i schłodzić...

Ja obecnie używam starą rodzinę Technicsa, słabo cenioną przez audifilów i raczej słusznie. Taka końcówka mocy ma masę ok. 10 kg i jedna, mimo nominalnie sporej mocy 2x120W , grała tak sobie.  Więc u mnie są teraz takie dwie, pracują w tzw. biampingu (razem prawie 0,5 kW) i taki układ mając dobra  (podwójną)  wydajność gra... nieźle. Kiedyś, kiedyś, w czasach PRL-używałem mało znanego wzmacniacza PA-428 (tylko eksport - proszę go  wygooglać), trochę dziwoląg w tamtych czasach, ale miał masę ponad 20 kg i grał super - nie miał żadnych ograniczeń (choć miał liczne inne wady). Obecnie czołowe Technicsy (marka ożyła) w pełni cyfrowe to masa po 25 kg - on na pewno nie ma ograniczeń prądowych.

Czyli - nie kupujmy lekkich wzmacniaczy...   :)

Druga sprawa - temat plyt winylowych. Mysle (to jest moja prywatna opinia), ze w czasach gdy sprzet do "obrobki" dzwieku jest cyfrowy, czyli mamy po drodze od mikrofonu gdzies etap przetwarzania A/C to gdzies ten sens posiadania gramofonu niknie. 

To prawda, obecnie wszystko co się wydaje na winylach, jest "skażone" konwersją cyfrową, często wielokrotną. Więc tu argument o sterylnym zachowaniu zapisu analogowego całkowicie upada.  Winyl dla znawcy jest cenny chyba raczej ze względu na charakterystyczne  nostalgiczne  brzmienie, wynikające z błedów prowadzenia igły w rowku płyty.  Jeśli do tego dodamy lampowu wzmacniacc , który zawsze wprowadza  duże, ale charakterystyczne dla siebie  zniekształcenia harmoniczne - to otrzymujemy nostalgiczne brzmienie z drugiej połowy dwudziestego wieku. Do tego można jeszcze dodać odpowiednie głośniki - nie wysmukłe, materiałowo wyżyłowane konstrukcje tytan), ale duże skrzynie  w stylu vintage, z celulozowymi  i jedwabnymi membranami, gdzie niskotonowy garnek ma średnicę 15". Na czymś takim posłuchać winyla nagranego w NRD  w Amidze w latach sześćdziesiątych z Django Reinhardtem - oj, to byłoby coś...

 Co do zmian w słuchu z wiekiem, to ciężko mi się z panem zgodzić, bo ja np. coraz lepiej słyszę, wręcz cierpię na nadsłyszalność, ale tłumaczę to tym, że organizm nadrabia, gdy wzrok siada.

Ma Pani zadatki na wybitnego audiofila - oni cierpią właśnie taką przypadłość, czyli nadsłyszalność.  Bo jednak - prędzej czy później -  nikogo nie omijają różne przypadłości zwiazane z wiekiem. Choć wierzę, że słyszy Pani coraz lepiej, ale czy nie jest  to "lepiej"  czymś,  co można nazwać "więcej", a może nawet nawet "mądrzej"?  Wszak z  wiekiem wiele się traci, ale też dużo się zyskuje.  

Są proste, szybkie i obiektywne metody na zbadanie swego słuchu.   Dodam jeszcze jedną historię -  pamiętam jak w liceum chodziliśmy ze szkołą do Fiharmoni na koncerty szkolne. I raz prowadzący przedstawiał nam jakim to instrumentem są organy. Między innymi pokazał jaki najniższy i najwyższy dźwięk mogą wydać organy. Było to 16 i 16.000 Hz.  Wtedy słyszałem te dźwięki.  A teraz - sprawdzałem, mam testowe płyty i dobre słuchawki - mogę o tym tylko pomarzyć.

> Jeszcze raz dziękuję za link - obejrzałam cały film, wcale nie z grzeczności hehe, bo okazał się szalenie wciągający i wzruszający

Ciesze sie, ze film sie podobal. Ciekawie opowiedziana historia.

> To niesamowite, jak ci ludzie walczycli o jakość tego sprzętu w warunkach pełnego komunizmu i z jakim zaangażowaniem i cierpliwością budowali go.

Mnie zastanawia czy nie zostala zerwana, nie wiem czy poprawnie to okreslam, ciaglosc pokoleniowa. To znaczy czy ci inzynierowie, technicy mieli komu przekazac swoja wiedze? W paru obszarach nasza elektronka jeszcze dziala (radmor czy optoelektronika dla wojska) ale z dawnej Unitry to chyba nic nie zostalo(?).

Unitra się odrodziła! Oto link:

https://unitra.com/pl

Dla mnie żyjącego wtedy w kajdanach komunizmy jakość rzeczy zaczynała się za żelazną kurtyną.

Nie, żebym ja osobiście cierpiał jakieś groźne prześladowania. Sztuka polegała na regularnym znikaniu z horyzontu miejscowej bezpieki. Teraz, przed kojarzącymi wszystko komputrami, człowiek nie zejdzie z widoku Saurona. W tym sensie stałem się nomadą. Gdy więc konstruktor powiedział, że to będą doskonałe głośniki z dederówka, to musiał dać słowo, że zagadają.

TYlko uwaga, te głośniki w fabrycznych kolumnach były do kompletu takiego estradowego zestawu nagłośnieniwego Vermona chyba model Regent. Nb.: u wrocławskich ówczesnych adeptów bluesa dobrą opinią cieszyły się organki Vermony. No, ale ten zestaw dla nas, to Marek Wall sam, po swojemu zaprojektował wszystko od zera: wzmacniacz, mikser i kolumny (4 szt.). Przy okazji zastosował jakieś bajery, że efekt był pseudo kwadrofoniczny.

https://www.wallaudio.de/en/

W każdym razie, gdy później w Warszawie działałem w pewnym klubie studenckim i prorektor obiecał pieniądze na sprzęt, a w państwowym handlu dostępna była tylko właśnie ta Vermona (tania!), to już strachu o badziewie nie było. Trochę była lipa z jej sprężynową kamerą pogłosową i tylko z niej korzystając trzeba było zachować umiar.

Przede wszystkim dziekuje za obszerna odpowiedz na moj poprzedni komentarz :)
(zanim odpowiem musze cos sprawdzic)

Co do nowej Unitry - czyli sprzet jest wedlug Pana wart pieniedzy. Dla mnie ta opinia jest wazna bo Pan zna temat jako elektronik.
Ci moi znajomi, ktorzy krytykowali sprzet sa osluchani, jeden nawet jest muzykiem-amatorem (amator ale gral te 30 lat na basie), mieli wiele "sprzetow" ale watpie czy potrafiliby wymienic na przyklad jakis element na plycie. Wiec takie zakladanie z gory, ze nasz sprzet nie jest wart tych pieniedzy jest dla mnie dziwne.
Kompleks wobec Zachodu?

> Ale SN to chyba  nie miejsce aby rozpisywać się  o technicznych rozwiązaniach audio......

A dlaczego nie? :) Jezeli Gospodarz pozwoli? ;)
Ile mozna o polityce... ;)
A Pani Beata chyba tez lubi te tematyke :)

W Warszawie w pewnym klubie studenckim robiłem za miksera przy Vermonie 1000...

Któren?

Nie, Maciej.  klub ''Mechanik''.. Cinia.''Janusz Maciuszkin''.. FLBB...

A tego Mechanika w przedziale lat 1972-1977 nie kojarzę. Może powstał później, bo kojarzyłbym raczej. Nawet, gdybym tam nie bywał. Wtedy, choć na mniejszą skalę, też odchodził clubbing.  A klub na Narbutta pewnie wpisałaby się w trasę pielgrzymkową klubowiczów.

Wzmacniacz Unitry oferuje unikatowe rozwiązania, bardza, bardzo rzadko stosowane nawet przez czołowe firmy.  Np. wbudowany przedwzmacniacz dla gramofonów z wkładką typu MC (moving coil - ruchoma cewka). Tego typu wkładki dają bardzo niski sygnał, więc wymagają wejścia o bardzo wysokiej czułości.  Generalnie wkładki MC to produkty klasy high end, bardzo drogie, zwykle trzeba dokupić dodatkowy przedwzmacniacz o odpowiedniej czułości (też bardzo drogi), aby  można było używać taką wkładkę. A u  pyk! naciskamy włącznik i jest wejście na MC.  Drugie rzadko spotykane w nawet najlepszych produktach  audio rozwiazanie, to zastosowanie jako opcja wejść zbalansowanych (symetrycznych) - ta technika przesyłania sygnału narodziła się i jest stosowana w sprzęcie profesjonalnym, w studiach nagraniowych itp. Pozwala na redukcję zewnętrznych zakłóceń na przewodach, w sytuacji, gdy przesyłane sygnały mają bardzo niskie wartości. No i najważniejsza rzecz w tej konstrukcji - całkowita separacja obu torów sygnałowych, łącznie z wbudowaniem dwóch niezależnych zasilaczy.

Unitra zaimponowała mi też instrukcją użytkownika.  Jak krowie na rowie pokazano, jak można podłączyć do tego wzmacniacza (bo tu można!) kolumny nie tylko w systemie bi-wire, ale bi-amping. Brawo, brawo, pierwszy raz natykam się na taki opis w instrukcji wzmacniacza. 

Dla mnie pewną wadą jest brak układu we-wy dla podłączenia magnetofonu. Magnetofon przeżywa teraz pewien renesans, jest bowiem jedynym urządzeniem pozwalajacym zapisać i odtwarzać analogowy sygnał.

Do Hadesu chodziłem z dziewczynami z akademika SGPiS-u, który zlokalizowany był fóg Al. Niepodległości i Narbutta.  Załapałem sieę, bo w akademiku był radiowęzeł i w zestawie radiowęzła był magnetofon "Tonette", zepsuty, ja go zreperowałem na prośbę kumpla z SGPiS-u, a potem nagrywałem w domu taśmy z muzyką i z moim pożal się Boże komentarzem, i odtwarzałem w akademiku. Z kolei w "Mechaniku" bywałem - jako student Polibudy na Narbutta. Najlepsze były wieczorne  soboty w piwnicach Starej Technologii róg Narbutta i  Sw. A. Boboli. W pozostałe dni działała  tam stołówka, gdzie królował żurek na płuckach i wątróbka z cebulą...

W Stodole pierwszy raz byłem jeszcze jako uczeń liceum, zlokalizowana wtedy  była  w dużym baraku  na ówczesnym Placu Zwycięstwa, na tyłach Ministerstwa Kultury. Nie miałem jako uczeń tam wstępu, ale taki jeden student  smalił  cholewki do mojej starszej siostry, więc wykorzystałem sytuację i na jego legitymację dostałem się - trzęsąc się ze strachu -  na koncert Czerwonych Gitar.  Reklamowali sie wtedy hasłem "My w Polsce gramy najgłośniej". No faktycznie, gfrali tak, że nogawki spodni furkotały mi, kiedy stanąłem w osi kolumny basowej. Pamiętam też z tej Stodoły olbrzymi szkielet śledzia zqawieszony pod sufitem. 

Stare dzieje...

No popatrz, więc mogliśmy otrzeć się o siebie.

Te Tonetki to były całkiem niezłe magnetofony w swoim czasie. Ale w latach 70-tych zostały wyparte przez licencyjne Grundigi. Ja jeszcze przez czas jakiś używałem Tonetki jako improwizowany przedwzmacniacz do mojego gramofonu Dual. A może to była czeska Tesla? Już nie pamiętam.

No proszę, o tych zaletach bebechów Unitry nie wiedziałam. A za instrukcję - faktycznie duży plus. Z zakulisowych newsów podczas pokazu w Unitrze mogę powiedzieć, że trwają prace nad samodzielnym przetwornikiem DAC. Czy będzie premiera za rok, to się okaże, ale miło to słyszeć. 

Panie Marku, wymiękłam przy próbie egzegezy Pana komentarza, może ktoś z kolegów mi pomoże pojąć, jakie jest jego przesłanie... 

"Kolorowi i pedały"? To dla mnie za nowina. Raz bramkarze patrolujący tereny samej już uczelni natknęli się na dwie lesbijki. Kulturalnie i dyskretnie wyprosili nie za upodobania, lecz za wejście na teren zakazany. Takie wejścia groziły (i to na poważnie) odebraniem klubu przez rektora. Natomiast w Stodole przy scenie po prawej stronie, ile razy byłem, pięknie, choć aż na granicy naturalności tańczył pewien ładny mężczyzna, ale nie został mi przedstawiony.

Jakby fama głosiła, że tzw. git ludzie, to owszem, ale w klubie byli potulni jak baranki i w zasadzie bawili się między sobą. Wystarczyło Zmarszczenie brwi bramkarza. Nigdy też nie słyszałem (a musiałbym przynajmniej od Milicji) o napaściach po wyjściu z klubu. Z wieloma rozmawiałem. Tak naprawdę, to byli młodzi robotnicy i licealiści i popatrz: Ja swoje wspomnienia osobiste kończę latem 1977 r. A co ta młodzież wspólnie ze studentami i absolwentami uczelni robiła latem głupie trzy lata później?

Fajne,...

...  a  dzis  juz  niewiele  zostalo  po  tamtych  Jelonkach  i  po  Karuzeli,  kilka  budynkow  doslownie,  dookola  zabudowane  nowymi  blokami  mieszkalnymi.  Kwestia  czasu  jak  i  te  reszte  lyknie  jakis  ,,deweloper,,  !!!

Na  jednym  z  rogow  tego  osiedla,  pamietajacym  czasy  budowlancow  palacu  kultury  w  Warszawie  od  lat  wybudowany  jest  Ratusz  gminy  Bemowo.  Jeszcze  parenascie  lat  temu  w  Karuzeli  bylo  takie  pileczkowe  miejsce  zabaw  dla  dzieci,  Kolorado  sie  to  zwalo  i  tez  nie  przetrwalo  dluzszego  czasu,  i  juz  go  od  dawna  nie  ma.

Nie zapominajmy o Eugeniuszu Czerwińskim, twórcy Cerwin Vega! :)

W dźwięku liczy się dźwięk! I jego subiektywne odczytywanie!

Na snobiźmie audiofilskim żerują chmary sępów! Dlatego jakość dźwięku niekoniecznie jest proporcjonalna do ceny. Odsłuchy na audio show, własne poszukiwania w pełni to potwierdziły!

Ale czasami nie da się po taniości! Gdy dołożyłem kable za ca 5 tysięcy od razu poczułem skok jakości! 
 

Ale czasami trafi się , zwłaszcza na rynku vintage , rarytas za grosze kładący na łopatki słonie za dziesiątki tysięcy!

Oczywiście, że jakość dźwięku nie zawsze jest proporcjonalna do ceny, ale to, co pan nazywa „chmarą sępów żerującą na snobiźmie audiofilskim" ja nazywam kreowaniem rynku. Dobrze, że taki właśnie snobizm istnieje. Ubogaca ludzi, którzy zaczynają przykładać wagę do jakości, a ci po drugiej stronie stają na rzęsach, żeby uatrakcyjnić swoje prdukty, rozwijać technologie (konstrukcje, materiały). Widzę same plusy. 
Co do tych rarytasow vintage - pełna zgoda. Dlatego mi na ostatnim Audioshow podobał się najbardziej sprzęt Beloguroffa skonstruowany w oparciu stare Tannoy RED z lat 60. 

Wzmacniacz MV 3 , NRD...

...  no,  Ameryka  !!!

Tak, tak z tych Państwa tutaj różnych wspominek ( i komentarzy jak orjana z wpisu u Pointblacka o Pink Floyd) niezły film można by nakręcić

A to dobre z tymi piramidkami :) Prawdą też jest, że po zmasowanych odsłuchach, tak jak np. po 120 pokojach na Audioshow, to już słuch bardzo szybko potrafi ocenić i porównać. Ja pod koniec imprezy to już wchodzę do takich pokoi, dźwięk uważam za średni (w porównaniu z tymi najlepszymi, oczywiście) i mogę w zasadzie po 30 sekundach wyjść, ale zostaję nieco dłużej, żeby wystawcy nie było przykro :) Co do Dynaudio - to też potwierdzam, spędziłam tam dłuższy czas w ich sali, pogadałam dłużej z sympatycznym przedstawicielem na nasz region i doceniam czystość dzwięku, jakąś taką włąśnie skandynawską prostotę. 

Na wystawie nie byłem, ale spytam: 

czy były ślepe testy elektroniki i n.p. fortepianu za 100k ?

Innych instrumentów nie mieszam, bo poza bębnami to coś trzeba umieć.

Kto  by  pomyslal,  ze...

...  na  tych  moich  Jelonkach  tyle  sie  dzialo  !!!

> ale Erskina nie było na wystawie ?

Ja tak ogolnie - bebny to trudny temat :)

a tam wdzięki.

> Bodnar to ten minister z czarnym podniebieniem?

справді!

Jak bardzo przypomina wesołego sanitariusza ?

> Jak bardzo przypomina wesołego sanitariusza ?

Jakies tam podobienstwo jest

Z dedykacją dla @DYNAQ, dla @Maginiu i nieustająco dla @Paris (do samochodu).

Apoteoza dawnego studiowania:

Nic sie nie stało. Bereziński, Brzeźnicki, Brzeziński, Berezowski, Breżniew... To chyba wszystko herb Sas II, poza ostatnim nazwiskiem. ;-)

Breżniewem byłem w przedszkolu, w podstawówce Zbereźnickim, a w liceum (aż do teraz) Berezem. Fajnie, że się rozruszał ten portal pod względem muzycznym. 

Dzieki  bardzo,  Orjan`ku,...

...  do  samochodu  to  jest  SUPER  EXTRA  !!!