Dziękuję

A "Chłopi" a la Chełmoński albo "Vinvent" w stylu Van Gogha? Tu zresztą ten wintydżowy smaczek ma sens w odniesieniu do czasów, kiedy kino było naprawdę najważniejszą ze sztuk i tak włąśnie wyglądał obraz filmowy. ;)

@BeaM

Jeśli nie używa się dziś VistaVision z powodu kosztów, to jakim cudem zmieszczono je w niskobudżetowym filmie? 

Bardzo  fajna  zajawka,...

...  naprawde  super,...  ale  ja,  prawdopodobnie,  JUZ  tego  filmu  nie  obejrze  !!!

Czekam  juz  TYLKO  na  film  Mel`a,

A jasne, jak w operze! To nawet nie jest opcja - zapomniałam dodać że przerwa w tak długim filmie jest wliczona w seans (15 min) zawsze i to jest super, tylko trzeba pędzić z tej toalety, żeby nie zgubić początku drugiej części, bo od razu są ważne rzeczy. Ja chyba z minutę albo i dwie straciłam

Też się nad tym zastanawiałam. Może spora część kosztów w to poszła, bo reżyser uznał, że na jakości obrazu, jak się ma konkretną ideę, nie warto oszczędzać. Może Ci aktorzy grali za symboliczne kwoty, bo wiedzieli (mieli gwarancje?), że film zarobi masę kasy i tak etc. Na pewno fakt kręcenia na Węgrzech to był bardzo ekonomiczny ruch, od Czechów pożyczyli masę starych samochodów i rekwizytów, bo to jest zagłębie. Ciekawi mnie to i myślę, że pojście do tego kina tylko pod kątem zobaczenia, jak przekłada się nieduży budżet na osteteczny efekt jest inspirujące. 

Odpowiem w dwóch słowach: ej-aj. 

Też się bałem, bo mnie nawet 3D męczy (a czasem trzeba się poświęcić dla wnuków), jednak do obrazu "Chłopów" można było się przyzwyczaić w ciągu pierwszych kilku minut.

Ogólnie biorąc, ja już jestem w takim wieku, że zachwycić mnie może tylko film, który już widziałem. ;) Ale do kina chadzam nie tylko z wnukami i niektóre nowe produkcje doceniam, tyle że nie zostawiają one śladu w duszy.

Nie ma za co, cała przyjemność po mojej :) Może ktoś z nawigatorów się wybierze...

akurat mnie bardziej interesują osobiste obsesje niż kinowe impresje

Do jakich innych filmów można by przyrównać to dzieło?

Czytam recenzje i wszędzie widzę słowo "monumentalny". Trochę mnie to odstrasza, bo często gęsto monumentalny równał się nudny. Mam nadzieję, że nie tym razem. 

Wysiedzieć 3,5 godziny w kinie też jest wyzwaniem. Film musi być naprawdę wciągający,  żeby zapomnieć  o bolącym tyłku ;)  Plus jeszcze to nagłośnienie w kinach, które jest niepotrzebnie specjalnie podkręcane. Moja żona, jeśli idziemy do kina, zawsze zabiera ze sobą  zatyczki do uszu :)

Jeśli zdecyduje się pójść na ten film do kina chętnie podzielę się wrażeniami, ale nie wiem, czy jednak nie poczekam na wersję telewizyjną.

W każdym razie dzięki za ciekawą polecajkę :)

„Chinatown" to klasyka i najlepszy film Nicholsona. Nie wiem, czy właśnie przez ten film, a raczej treść w nim zawartą, nie zrobiono Polańskiemu (chyba rok czy dwa po nim) "deportacji wiecznej" z USA.

No i tego się właśnie obawiałem, że dostanę do porównania filmy, których nie widziałem :)) Owszem, te filmy są mi znane, ale szczerze jakoś mnie nie zachęcają. Romański jest zazwyczaj nudny. Choć "Chinatown" to chyba jego najlepszy film. Zwiagancew to zaś Rosjanin, czy jest choć jeden fajny rosyjski film?! 
Jedynie Bertolucci do mnie przemawia. Jego "Marzyciele" bardzo podobały się mojej żonie. Mnie zaś "Ostatni cesarz", on był chyba właśnie monumentalny z tego co pamiętam, bo dawno temu oglądałem?
W każdym razie dziękuję za komentarz i mam nadzieję, że "Brutalista" przebija te wszystkie przytoczone przez Panią filmy :)

A czy widziałeś jakiś choć jeden  rosyjski film nakręcony w ostatnich 20-tu latach?

> czy jest choć jeden fajny rosyjski film?! 

Pisze Pan to powaznie?

OK, wezmy cos z ostatnich lat.

Balabanow i jego "Ladunek 200". Mocne kino, nie dla kazdego.
"Brat" to tez jego film.

Bykow i "Duren", film bardzo "na czasie".

"9 kompania" Bondarczuka.
OK, blizsza sercu jest mi "Wojna Charliego Wilsona" :) , ale obiektywnie jest to dobre kino.

O właśnie, też myślałem o kimś "bliżej ludu". Przytoczeni przez Panią BeaM reżyserzy są oczywiście znani, ale jednak trochę tacy za bardzo artystyczni, spoglądający z wyższego poziomu. Trudno jest mi to nawet ubrać w słowa :)

Może to nie po linii tu obowiązującej, ale filmografia radziecka vel rosyjska to skarbiec znakomitych filmów, nie zna pan np Tarkowskiego - Stalker, Zwierciadło etc. ?

No to może najbliżej do Scorsese, ja nie umiem fachowo porównywać filmów, zresztą zdecydowanie wolę kino europejskie :)

Gdzie Pan wynajduje takie niszowe filmy?! ;-)

"Turysta" też mi się podobał, ale akurat inny, szwedzki. Fenomenalna scena z lawiną, dająca do myślenia.

Nie wynajduję, bo nie oglądam prawie w ogóle filmów w sieci, raczej pamiętam z Iluzjonu, był też przez całe lata taki festiwal Sputnik, jedyna okazja, żeby zorientować się, jakie filmy się tam robiło. Teraz sytuacja polityczna przekreśla zdobywanie wiedzy, bo nie można mówić o tym kraju inaczej niż jako wrogu. Co do medycyny, to też - nie ma porównania. Bazuje na tradycji ludowej medycyny naturalnej, którą tam się trakuje poważnie, a nie niszczy tak jak u nas, bo tu rządzą koncerny i powolne zabijanie ludzi albo kosztowne podtrzymywanie ich przy życiu, ale wciąż w chorobie.   

Proszę nie porównywać naszego polskiego kina do radzieckiego/rosyjskiego. Tamci nie mają podjazdu do naszego.  U nas nawet wspolcześnie, raz na ruski rok ;) zdarzy się stworzyć coś ciekawego. Trochę to wygląda jakby raz na 50 filmów, ktoś mówił: "dobra chłopaki teraz możecie stworzyć jeden fajny film, ale później pamiętajcie, znów 50 gniotów" ;)
Nie znam tego Ormianina. Być może jego filmy są ciekawsze, choć z drugiej strony obawiam, czy przypadkiem nie są znów za bardzo "artystyczne" jak dla mnie. Ciężko rozmawiać o filmach, których któreś z nas nie widziało. 
Oglądanie rosyjskich filmów przypomina mi trochę zaczytywanie się w życiorysach złych ludzi, o których wspomina dziś gospodarz w swojej notce. Proszę tego nie brać do siebie, to tylko moja opinia, a nie fakt objawiony :)
Rozmowa o filmach to dla mnie przede wszystkim rozmowa o wrażliwości, a to delikatny temat, wymagający wiele czasu i dłuuugich rozmów:)

Proszę nie porównywać naszego polskiego kina do radzieckiego/rosyjskiego. Tamci nie mają podjazdu do naszego.  U nas nawet wspolcześnie, raz na ruski rok ;) zdarzy się stworzyć coś ciekawego.Oglądanie rosyjskich filmów przypomina mi trochę zaczytywanie się w życiorysach złych ludzi, o których wspomina dziś gospodarz w swojej notce. 

Jest dokładnie na odwrót. Co do jakości tamtejszej kinematografii to musiałby pan porozmawiać z fachowcem albo sam mieć wiele obejrzanych filmów, żeby móc się o tym wypowiadać. Mieli znakomity warsztat, jakość zdjęć, świetnych aktorów, a minimalizm środków i ogólna bida czasem jest atutem.  Niektórzy zapałacili wysoką cenę za tworzenie w tamtych warunkach, taki Tarkowski musiał wyemigrować i nigdy nie powrócił, choć władze bardzo o niego później zabiegały. Paradżanow jest jednym z najwybitniejszych ludzi fimu ever. Nie można go porównać z nikim w zasadzie. Oczywiście to jest kino artystyczne, ale tylko takie mnie interesuje. W ramach drobnego podsumowania: Amerykanie potarfili wykorzystać swoją wolność do tworzenia wielkich dzieł filmowych, a ruscy ludzie - życie w zniewolonym systemie. Jedni i drudzy mają na swoim koncie wybitne dokonania. 

Ale z jakim fachowcem? :) Każdy kto urodził się w Rosji miał pecha. Ja tym ludziom współczuję, bo być może gdyby urodzili się w USA to tworzyliby hollywoodzkie superprodukcje. Niestety ich filmy może i są artystyczne, ale to wszystko to jest taka "ruska nędza". Dla mnie nie jest przyjemnie oglądać te filmy, bo one są ciężkie,  tak jak ciężkie było i jest życie w Rosji ich twórców. Nie chcę oglądać ich wiecznej męki.
Dobra, nie ma sensu się już przekonywać :)
Mamy inny optykę w tym temacie, co akurat mi nie przeszkadza. Powiem więcej, chętnie bym z Panią jeszcze porozmawiał, ale już na konkretnym przykładzie filmu, który oboje widzieliśmy, i to nie jakoś dawno :) Mam nadzieję, że będzie jeszcze sposobność.

Rzeczywiście, najlepiej byłoby porozmawiać na konkretnym przykładzie. Zwłaszcza, że mnie bardzo zniechęca, jak ktoś używa ogólników typu „to wszystko to ruska nędza". No i obawiam się, że zwolennik amerykańskiego kina akcji może przy Tarkowskim wymięknąć :) Natomiast ja ani nie zachęcam, ani nie namawiam, ani nie reklamuję. Mówimy o rzeczach, ktore widziałam dawno i zostawiły dość niezatarte wrażenie, ale za mało szczegółow, by po tym dyskutować, i jeszcze sypać nawziskami. Dlatego mówiłam o fachowcach... Tak, tak wiem, że to słowo też jest tu na indexie. Niemneij są znawcy kina i amatorzy, tacy jak ja. 

Tarkowski jest raczej anty-przykładem na wielkość tzw. kultury rosyjskiej - z Sowietów wypchnęły go nie tyle władze co koledzy po fachu, a przed śmiercią zastrzegł żeby nikt czasem nie próbował przenieść jego prochów do "mateczki"...

To tutaj się nie spotkamy, bo kino europejskie zaczyna się dla mnie i kończy na Louis de Funès i ewentualnie na takich filmach jak "Czekolada".
Nie licząc oczywiście kina brytyjskiego, ale ja kino brytyjskie wrzucam do jednego pojemnika z amerykańskim pod nazwą - kino anglosaskie.

Mnie nie uraża inne zadnie na jakiś temat, ten mem jest akurat średnio trafiony, bo jeśli Rosjanie epatują patologią, to na pewno nie eksportowo, tylko przede wszystkim na potrzeby własnego rynku. 
Tarkowski nie jest wyjątkiem cokolwiek potwierdzającym. 
Posłuże się innym przykładem. Filmy Andrieja Zwiagincewa. "Powrót", „Wygnanie", „Niemiłość", „Elena". Widział pan któryś? W tej kolejności, z czego pierwszy to, moim zdaniem najpełniej, najgłębiej i najpiękniej przedstawiona alegoria chrześcijaństwa, śmierci i odkupienia, relacji Boga z Synem. Nie znam ważniejszego dzieła filmowego na ten temat. Po prostu „rozsadza system", tak jak perspektywa na obrazie  „Opłakiwanie Chrystusa" Andrei Mantegni. Zresztą reżyser pięknie zacytował ten obraz w jednej ze scen, a tutaj na końcu można zobaczyć zestawienie i kadr: 
https://niezlasztuka.net/o-sztuce/andrea-mantegna-oplakiwanie-zmarlego-chrystusa/

Louisa de Funès też bardzo lubię, ale żeby na nim zaczynało i kończyło się kino europejskie - to mnie pan rozbawił, prawie jak Luis

No rozumiem zasadę, im dalej w las, tym bardziej człowiek musi selekcjonować. „Czekolady" nie widziałam, bo nie cierpię Juliette Binoche - każdy ma jakieś szajby...:)

Ja lubię Juliette Binoche  to znaczy podoba mnie się jako kobieta choć nie bardziej niż Alize.Chyba oglądałem "Czekoladę".To nie dla mnie.Duńskie kino to dopiero szajba.A już kombo Dania &Niemcy  "Kartoteka 64"...

Całe to artystyczne kino najczęściej sprowadza się do przekazania własnej schizy. Zamiast iść na psychoterapię lepiej nakręcić film, który faktycznie trafia później do grupy sobie podobnych widzów. Tak jest łatwiej, można tkwić w tym bezpiecznie  całe życie, kręcić gniota za gniotem. Uciekając w tak zwaną sztukę, byle dalej od własnych demonów. O Rosji to już nawet nie mówię. Tam jest tragedia pod tym względem. 
Aronowsky? Tak, widziałem na pewno dwa filmy, ale dawno. Dupy nie urywały, ale że to kino z Hollywood, to da się to jakoś obejrzeć. 
"Czekolada" jest ok. Przyjemny film, dobrze się ogląda.
Louis de Funès to legenda, na takich filmach się wychowałem :)

> bo one są ciężkie,  tak jak ciężkie było i jest życie w Rosji ich twórców. Nie chcę oglądać ich wiecznej męki.

Tam zaraz meka ;)
Dla AI taka глубинка to szalone, ciekawe i troche surrealistyczne miejsce :)

https://www.youtube.com/watch?v=Cf8qtx_JKDY