Książka znakomita. Nawet się załapałem na epokę radia kryształkowego, bo jeszcze  w podstawówce wszyscy robili radia ze słuchawki od telefonu i diody germanowej DOG 55. Klasyczne odbiorniki na siarczku ołowiu widziałem w Zielonej Górze w zeszłym roku na Winobraniu. Dość drogie, odbiornik plus słuchawki - ok. 1000 zł, i nic poza Deutszlandfunkt nie da się złapać. Polska już nie nadaje na tych falach.

Dzięki! :)
A jaki to jest zakres fal?

Odbiorniki kryształkowe nie mają wzmacniaczy sygnału, więc odbierają tylko pod tym warunkiem, że nadajniki mają znaczną moc. Oraz na falach długich i średnich, które z natury mają daleki zasięg. W tej chwili chyba działa jeszcze jakiś jeden  nadajnik długofalowy w Polsce, ale o kiepskiej mocy. Do Szczecina nie sięga.

Tak, a na panelu wybieramy modulacje. Jest ich trochę więcej niż standardowe AM i FM :)  Za kilka miesięcy dodamy pasmo satelitarne 10 GHz z pierwszym  geostacjonarnym satelitą radioamatorskiem AO-100.

Już się przełożyło - on już działa. Można robić przez niego łączności na całej półkuli (wisi na orbicie geostacjonarnej na 20 stopni E) dysponując niewielka anteną paraboliczną i mocą rzędu 1W (tyle ile ma telefon komórkowy). Acha - widmo można zbliżać i oddać scrollem w myszce. Zabawę proponuję zacząć od pasma 40 m w AM.

Odbiorniki tak, nadajniki nie. Do nadajników potrzebna jest lampa jako element wzmacniający. Dlatego takim przełomowym wynalazkiem była pierwsza z prawdziwego zdarzenia lampa radiowa - trioda.

https://websdr.jestok.com/#freq=6175318,mod=lsb,sql=-150

To mi przypomina Studio Eksperymentalne Polskiego Radia :) Gotowce wprost na Warszawską Jesień.

Tak, raskolnicy (spolszczona pisownia, bo w rosyjskim po r w tym słowie jest o), czyli staroobrzędowcy, rozkalali się dalej na popowców i bezpopowców :)

Tutaj mówią na nich ''starowiery''.Przy chałupach obowiązkowo mają banie.

Też mi zapachniało Jesienią, ale i czołówką Sondy :)

Pani książkę zjadłem na raz.

Zdanowicza czytam w odcinkach. Po rozdziale. Za cztery dni Spis Treści.

No fakt. I co gorsza mi się urwało, i nie potrafię odnaleźć, a to było gdzieś na 6,5 MHz. Teraz trafiłem na chińską muzykę. Niezłe. 9.4103 MHz, RX7 35m.

Dojczlandfunk 153 kHz,ale podają to w dziale ''historische''.

Dlaczego International Radio China z Szanghaju nadaje po hiszpańsku?

Dziękuję Państwu za przemiłą dyslację i dobrej nocy!

Witam. Myślę że bez tego człowieka:

http://sp2put.pl/radioelektronicy/plebanski_j.htm

syna ziemianina, starannie wykształconego na politechnice w Charlottenburgu w Berlinie trudno zrozumieć początki radia w Polsce. Przy czym gdyby go porównać do Pallutha to ten drugi zajmował się produkcją dla wojska, Józef Adam Plebański robił w cywilu choć... jego związki z wojskiem rosyjskim wydają się być bardzo interesujące. Odpowiadał również za stronę prawną radiofonii w II RP i przeżył obie wojny. Szczęściarz po prostu.

Budowano nadajniki "kryształkowe". Wykorzystywały ujemną rezystancję złącza metal - cynkit albo metal - ferryt cynku do generowania fali elektromagnetycznej. To działa, sprawdzałem.

Przedziwne to.Jaką moc toto mogło dać?

Nie szczęściarz (bo takowym to był najwyżej Bolek) tylko dobry fachowiec. Taki człowiek zawsze jest potrzebny władzy. Miedzywojnie i powojnie to są lata kiedy nie było taniej łączności jak dziś w postaci interentu. Problem łączności wymagał dobrego przygotowania politechnicznego, a sprzęt na którym można by było wówczas się tego nauczyć był przeraźliwie drogi. Ludzie, którzy byli w tym oblatani, a do tego mieli kontakty międzynarodowe byli na wagę złota.

To prawda, to nazwisko oczywiście pojawiło się, kiedy czytałam o tej próbie nadawczej na ulicy Narbutta, w zagonach kapusty (chyba nawet o tym jest w książce), trzeba ich wszystkich uhonorować, a już tyle dodatkowych ciekawych rzeczy mi doszło od ukazania się książki, że chyba muszę to wszystko zawrzeć w drugim wydaniu, ulepszonym :) 
Dzięki wielkie!

Codziennie od 21:00 do 22:00 oraz od 4:00 do 5:00 na 6.020 MHZ i 7.305 MHz - wg. informacji ze strony rozgłośni. Czy tak naprawdę jest to nie wiem bo dawno ich nie słuchałem.

http://polish.cri.cn/1272/2013/09/24/181s120376.htm

Złacze półprzewodnikowe - drut : blacha ocynkowana. Takie złącze to po prostu zwykła dioda ostrzowa, w porównaniu do normalnej dzisiejszej to straszna nędza ale działa. Czy da się z tego nadawać mowę (czyli modulację amplitudy - AM) to wątpię, ale  do telegrafii CW to się na pewno nadaje. Daje to to drgania gasnące.

O, dzięki.

Normalna generacja drgań dzięki ujemnej rezystancji dynamicznej włączonej w obwód LC. Przecież to bardzo stara wiedza. Zwykle jako element o ujemnej rezystancji stosowano płonący łuk elektryczny. Odpowiednie złącza połprzewodnikowe też mają takie właściwości.

Coś w tym jest t.j. grupach rekonstrukcyjnych plemion ludzi pierotnych. No ale zrobić taki nadajnik jak chlor opisuje - blachy druty i te takie tam L i C - i jakieś bity przesłać na 10 km, to jest jednak coś. Szczególnie ciekawe to te L - kawał wiedzy i dziś chyba rzemiosła.

Amerykanie rozwijają tego typu eksperymenty ze starymi technologiami. Chcą mieć coś na wszelki wypadek gdyby całą światową gospodarkę szlag trafił w wyniku nagłej katastrofy dowolnego rodzaju.

Och, to zazdroszczę bardzo i dziękuję za odzew. Ja poszukuję śladów i kontaktów do tych polskich pionierów i ich rodzin, bo to trzeba wszystko opisać, tak więc jakby co - to proszę na priv. Ja na SN dopiero zadebiutowałam, ale zdaje się, że jest tutaj możliwość wysylania wiadomości tak? Gdyby znał pan kogoś od Tadeusza Heftmana to byłabym wdzięczna. 

Rzućmy trochę światła na Marconi w Polsce, cytuję:

"Polskie Zakłady "Marconi" S.A. zostały założone w Warszawie, w styczniu 1928 r. przez londyńską firmę Marconi's Wireless Telegraph Company Ltd., mającą już od 1920 r. swe przedstawicielstwo w Polsce. Prezesem i założycielem firmy macierzystej był sam Guglielmo Marconi - twórca radia i radiofonii. Zakłady w Polsce otrzymały prawo eksploatacji wszystkich patentów Marconiego, a także daleko idącą pomoc techniczną centrali.
Kapitał założycielski stanowiło 800.000 zł, podzielone na 800 akcji na okaziciela o wartości 1.000 zł każda.
Siedzibą obrano budynki upadłego Polskiego Towarzystwa Radiotechnicznego – PTR przy ul. Narbutta 29 na warszawskim Mokotowie. Historia upadku PTR, pierwszej, dużej polskiej firmy radiotechnicznej, niewątpliwej propagatorki polskiej radiofonii, wychodzi poza ramy tego opisu i wymaga oddzielnego opracowania. Warto jednak wspomnieć, że PTR bazowało w większości na zagranicznym kapitale, choć z nazwy polskie, to naprawdę nigdy polskim do końca nie było.
Warto zacytować ustęp z pewnego opracowania, poświęconego Polskiemu Radio: ....Na burzliwe zebranie wierzycieli przybył specjalny wysłannik brytyjskiej Marconi Wireless Telegraph Co Ltd. I zakończył spory jednym pociągnięciem pióra, kładąc podpis na czeku opiewającym na zawrotną kwotę 5 tys. funtów szterlingów (milion przedwojennych złotych). Upadła firma została wykupiona przez Brytyjczyków z Marconiego i przekształcona w Polskie Zakłady Marconi S.A.". Wtedy też na tyłach budynku powstała nowa hala produkcyjna dostawiona do starych zabudowań. Dawno też zdemontowano nadawcze maszty radiowe.

Po przejęciu Towarzystwa, Zakłady Marconiego przejęły całą firmę i kontynuowały sprzedaż i montaż odbiorników radiowych do końca roku 30. 
Prowadzono także sprzedaż lamp elektronowych ze zlikwidowanej już wytwórni lamp PTR. 
Prócz odbiorników radiowych P. Z. Marconi montowały stacje nadawcze, radiostacje ruchome, aparaturę dźwiękową dla kin oraz aparaturę rozgłoszeniową. W 1936 roku wartość produkcji sprzedanej wynosiła 516.000 zł, zatrudniano wtedy 35 robotników i 16 urzędników. W Zarządzie Zakładów byli tylko przedstawiciele macierzystej firmy londyńskiej, prezesem od roku 1935 był Francuz G. A. Mathieu. 
Dyrektorem firmy był inż. Siemion Eisenstein (brat znanego rosyjskiego reżysera filmowego), dyrektorem technicznym aż do roku 1940 był inż. Józef Plebański.

Zabudowania fabryki przetrwały do 1944 r. W czasie powstania Niemcy wysadzili hale produkcyjne i spalili budynek frontowy. Po wojnie cegły jego murów były budulcem trzypiętrowego budynku mieszkalnego, stojącego do dzisiaj.

Opr. Festung, 25 kwietnia, 2013 r." Koniec cytatu

źródło Są też tam zdjęcia których nie mogę wkleić i odnaleźć w NAC. A więc Brytyjczycy ze swoim "broadcastingiem" byli w Polsce od 1920 roku. Polskie Towarzystwo Radiotechniczne upadło, choć "polskie" było tylko z nazwy. Jak to się ma do historii Antoniego Pallutha? Ano tak że on od podstaw z polskiego kapitału dla wojska budował niezależnie radiofonię. Jest różnica? Moim zdaniem znaczna.

Cytuję:

"W nr. 2/1925 Radjo Amator donosił o pierwszych polskich próbach nadawania programu radiowego:
"Dnia 15 stycznia zostaliśmy wszyscy zelekryzowani wiadomością, że polska stacja broadcastingowa (nadawcza) już pracuje. Od samego rana nasz redakcyjny telefon nie milknie, przynosząc nam wiadomość, że ten słyszał kilkulampowym aparatem mowę polską, tamten przyjmował to samo aparatem jednolampowym, a ów podchwycił dźwięk mowy polskiej na aparacie galenowym. Istotnie tego dnia Polska stacja radjofoniczna po raz pierwszy dała znać o sobie ...".

W rzeczywistości nieregularne próby techniczne stacji PTR trwały już od października 1924 r. Trudności finansowe i brak perspektyw na uzyskanie koncesji spowodowały zawieszenie transmisji stacji na początku sierpnia 1925 r. Spółka PTR nie otrzymywała ani dotacji rządowych ani wpływów z abonamentu. Jedyny interes w utrzymaniu stacji miały firmy produkujące i importujące aparaty radiowe. Z inicjatywy Odyńca w czerwcu 1925 r. firmy Siemens, Ericsson, Tel-Radjo, Z.R. Natawis i PZR podpisały z PTR umowę o comiesięcznym dofinansowaniu pracy stacji nadawczej. Niestety wszystkie zabiegi okazały się bezowocne. Ostatecznie koncesję na emisję programów radiowych uzyskała spółka Polskie Radjo, której głównym udziałowcem był koncern "Siła i Światło". źródło cytatu Oraz

"Siła i Światło" - Wikipedia.pl

No i na koniec o upadku PTR słów kilka, cytuję źródło:

"O upadku i przejęciu firmy PTR (Polskiego Towarzystwa Radiotechnicznego) wspominał inż. Roman Rudniewski - dyr. PTR: "Do likwidacji P.T.R.-u przyczyniła się fałszywa polityka handlowa, która polegała na tym, że przedstawiciel firmy Marconii Wireless Telegraph co. - pan S.M. Aisensztein - zainteresowany prowizyjnie w imporcie części do produkcji aparatów sprowadził tych części na ca. miliona złotych zadłużając Towarzystwo bez możliwości spłaty długu, ponieważ dużo tych części i aparatów wyszło z obiegu. W ten sposób P.T.R. stanęło pod bilansem i zostało przejęte prawie w 100% przez kapitał Marconi'ego, który z kolei zlikwidował produkcję aparatów nie mogąc sprostać konkurencji Philipsa, Telefunkena i Państwowych Zakładów Tele i Radio"."

Pewnie temat rzeka i życia nie starczy, żeby wszystko ogarnąć :)

Kapitalne.

Hehe, rozumiem, że czarnoskórego, żeby było bardziej kolonialnie :--)
przeliczając na koszt farb i płótna to można i Mona Lisę za tysiaka kupić
dam nawet 1100 :)

No tak, trzeba będzie samemu tropić, dziękuję za odpowiedź! :)

Dzięki Valserku :) tak, była przygoda, będzie następna, bo cały czas trzeba cóś robić, czekam na Twój przyjazd!

źródło (PDF)

No toż z tego powodu między innymi się nim zaciekawiłam, że Polak podwaliny pod Vodafone zrobił. Jak mówiłam niektorym Anglikom, to się mocno dziwili :)

Na ten Sosnowiec to warto pewnie trochę światła rzucić. Był to być może jeden z pierwszych w Polsce klub radioamatorski. Tam oprócz taty Tadeusza Heftmana, Eugeniusza Heftmana który był adwokatem działali inni ludzie, cyt:

"W 1925 r. prasa informowała, iż od dziesięciu miesięcy istnieje w Zagłębiu „Radio Klub” pod nazwą „Komitet szkolenia młodzieży w Radiotechnice”. Jego tymczasowa siedziba mieściła się w kancelarii Rady Wychowania Fizycznego i Wojskowego na powiat będziński, w koszarach Traugutta, przy ul. Nowej. W zarządzie sosnowieckiego Radio Klubu, prócz Waldemara (Zillingera) znaleźli się także m.in.: inż. Jerzy Blay i redaktor Konstanty Ćwierk". źródło

Jak znam życie Eugeniusz Heftman odpowiadał za stronę organizacyjną ale skoro syn miał predyspozycje politechniczne to nic dziwnego że zajął się jego pasjami od strony formalno-prawnej. Zresztą to radio była nowość niesamowita i przypomina legendę komputera z garażu, a prawda pewnie jak zwykle leży w biznesie. Angole nie mają zamiaru pamiętać o polskim wkładzie w rozwój ich radiotechniki bo i po co. Nie lepiej mówić że to wszystko my wymyśliliśmy? Dlatego tak wiele warta jest pani książka i pani praca bo w języku polskim oddaje wkład polskiej myśli technicznej w rozwój technologii radiowej.

https://youtu.be/CsL7ekFLPGs

Jeszcze przypomimy Angolom o różnych naszych wkładach :)
A tak w ogóle to przydałoby się w Polsce fajne muzeum szpiegostwa, widziałam takie ostatnio w Berlinie, na chwilę przed lockdownem, no i trochę Polskich gadżetów tam jest.
Trzeba by pójść na kawę z jakimś pułkownikiem w tej sprawie ;-0

Myślę że ten wątej "szczęściarstwa" jest jednak rozwojowy. Wrócę tu do uroczej książki Pani Beaty. Nie wszyscy z ekipy ewakuowanej z Polski w 1939 mieli możliwość dotarcia na Wyspy. Antoni Palluth nie miał tego szczęścia i zgarneli go Niemcy. Ale oni doskonale wiedzieli jakie ma umiejętności dlatego nie omieszkali ich wykorzystać. Jest w książce mocny i niezwykle melodramatyczny wątek korespondencji Antoniego z Niemiec z rodziną. Obok niego jest drugi wątek ocalenia rodziny z Powstania Warszawskiego, a trzecim wątkiem jest śmierć głównego bohatera w zakładach Heinkla w Oranienburgu w KL Sachsenhausen. Werk I było zewnętrzną częścią obozu, a nalot był 18 kwietnia 1944. "Bomber  Comand" Arthura Harrisa miało już wtedy jasne wytyczne co do strategii bombardowania niemieckiego przemysłu zbrojeniowego. Skupiano się na ludziach bo to ich wyeliminowanie zostawiało trwałe wyrwy w niemieckiej machinie wojenne. Każdą infrastrukturę można odbudować, ludzi zastąpić się nie da. Myślę, że Antoni Palluth nie był zwykłym więźniem jedynie do prostej roboty ale był jednak uprzywilejowany, no i to w połączeniu z brytyjską strategią prowadzenia wojny powietrznej zakończyło jego życie. Pozostaje po lekturze pytanie, czemu akurat on nie miał "szczęścia" i nie został na Wyspy ewakuowany. Pytanie na które w książce niestety nie znalazłem odpowiedzi.

albo do koloru.

Na Wolumenie jest w ofercie Dama z Łasiczką.

:)

Ciekawe czy będzie jeszcze.

W niedzielę przy wejściu od huty.

.

P.S.

te oczy

Miałam cichą nadzieję, że ta książka sprowokuje do rozpraw na temat patriotyzmu :) i tak się włąśnie dzięki Panu stało. Zgadzam się i sama miałam takie przeczucia, że te dwa pierwsze rozdziały mogą być odczytane jako "antyniemieckie". No ale rzeczywistoć była jaka była, gnębiono nas, okradano, niszczono tożsamość. Wręcz specjalnie przywołałam te hakatystyczne wątki, które w szkołach zwykle się szalenie powierzchownie opisuje i młodzi ludzie nawet nie wiedzą, na czym to dokładnie polegało. 
Jasne, że budowanie patriotyzmu nie odbywało się tylko na drodze walki z zaborcą i okupantem, bo jeszcze był dom, wychowanie etc. Ale gdybym zajęła się pogłębianiem takich niuansów to książka mogłąby się nigdy nie skończyć, a ponieważ praktycznie nie miałam danych o jego prywatnym życiu Pallutha z okresu dojrzewania, trzeba było to jakoś zbudować klimat z faktów takich jak uczęszczanie do gimnazum św. Marii Magdaleny etc. Kiedy poczytałam wspomnienia jej absolwentów i nauczycielskie, administracyjne archiwa taka narracja sama mi się niajako narzuciła. Dla drobnej równowagi jest też tam jeden dobry Niemiec hehe, ten ksiądz Rudal, co przeszedł na polską stronę.

Z drugiej strony nie wiem, na ile to się udało, chciałam pokazać, że ta germanizacja byla owocna i pomocna oraz że ten "pomnik wdzięczności dla wroga" można by Bismarckowi faktycznie postawić :)
Najbardziej cieszę się z tego, że pan zwrócił uwagę na wątek kolonijny - to są takie smakowite ciekawostki. Można by podyskutować, czy była to ohydna nacjonalistyczna propaganda czy misja :) Sprawy ciągle aktualne... 

To jest dobry punkt: 10 zł.

Będę negocjował.

:)

P.S.

żeby tylko nie padało.

Dzień dobry, zapraszam do kontaktu, jestem członkiem rodziny Tadeusza Heftmana i Prezesem Fundacji Instytut Heftmana -  rozpoczynającej niebawem działalność ;)

Pozdrawiam serdecznie,

Wojciech Bieniek

[email protected]

Józef Adam Plebański
http://apw.ee.pw.edu.pl/tresc/semin'18/17x2018/1-PlebanskiJozef(1887-1967),am.pdf

to ojciec Jerzego Plebańskiego, wybitnego matematyka i fizyka, zmarłego w Meksyku w 2005 r.

http://grupogr.fis.cinvestav.mx/plebanski/Plebanski.html

Jerzy Plebański to pierwowzór postaci Docenta zagranej przez Zbigniewa Zapasiewicza w filmie "Barwy ochronne". Zb. Zapasiewicz przez rok studiował chemię na warszawskiej Polibudzie i tam zetknął  się
z J. Plebańskim, który już wówczas był  "znakomitością".

to dobrze ?

Chyba takt !